صداقت ...

دوشنبه 94/3/4 — علی حسن زاده - نظر بدهید

تنهایی را دوست دارم

      تنها

 تنهایی را دوست دارم زیرا بی وفا نیست

تنهایی را دوست دارم زیرا عشق دروغی در آن نیست 

تنهایی را دوست دام زیرا تجربه کردم

 تنهایی را دوست دارم زیرا خداوند هم تنهاست

تنهایی را دوست دارم زیرا

در کلبه تنهایی هایم درانتظار خواهم گریست و انتظار

کشیدنم را پنهان خواهم کرد

بیا و مـگذار یکرنگی و رفقتمان پشت سایه های خاکستری

 فاصـله ها گم شود

 و گلهای آرزوهایمان را خـزان دوری به یغما برد

 دلتنگی های خودم را بـرای چه کسی زمزمه کنم

و آرامـش را در مطلع کدامین شعر بیـابم

من عاشقی را از گل های آفتابــگردان آموخته ام

 زیرا هر جـا که تو باشی به آن سـو می نگردند

ای که صـدای تو، نوای دل انگیز زندگی!

 امروز تو را می سـرایم

 تویی که هنوز لالایی عاشقانه ات درِ گوشم هست

آرزو داشتم سایه ای باشی بر سر لحظه های بی پناهم

 و همسفرم شو ی در سکوت جاده تنهایی

 نیاز من بودی و من نیاز تو بودم،

 سوز نهان در ساز تو بودم

 آرزو داشتم زیر سقفی از مهربانی برای هم بودیم

 و همچون آینه

 صداقت را نثار همدیگر میکردیم